W tej dekadzie zmarł wielki człowiek Realu Madryt, Santiago Bernabéu. Przed jego śmiercią, Miguel Muñoz opuścił klub po odbyciu czternastoletniej kadencji na stanowisku trenera. Rocznica z 1975 roku nie przyniosła tak wielkiej radości kibiców, jak ta z roku 1950. W finale Pucharu Hiszpanii Real Madryt podejmował Castillę.

Finaliści Pucharu UEFA

Real Madryt zadebiutował w rozgrywkach Pucharu UEFA (obecnie Liga Europejska) w sezonie 1970/71. Królewscy doszli do finału po zwycięstwach nad Hibernians, Wacker Innsbruck, Cardiff City i PSV Eindhoven. W ostatnim meczu czekała ich potyczka z Chelsea na greckim stadionie Karaikiris. The Blues wyszli z tego pojedynku zwycięsko, wygrywając 2-1.

Navarro odrzuca projekt budowy nowego stadionu

Dnia 8 września 1973 roku działacze klubu poinformowali o zamiarze zburzenia Estadio Santiago Bernabéu i wybudowania nowego obiektu, mieszczącego 125 000 ludzi i nowego parkingu dla 8000 samochodów. Mayor Carlos Arias Navarro odrzucił tą propozycję.

Kres cudownych czasów Muñoza

Miguel Muñoz objął posadę trenera w Realu Madryt w 1960 roku, kiedy klub opuścił Fleitas Solich. Hiszpan w swoim dorobku miał dziewięć tytułów ligowych, dwa Puchary Hiszpanii, dwa Puchary Europy oraz Puchar Interkontynentalny. Wszystkie trofea zdobył na przestrzeni czternastu sezonów. 15 stycznia 1974 roku, Santiago Bernabéu zakończył współpracę z Muñozem, który jak stwierdził "jest trenerem zbyt długi czas". Nowym szkoleniowcem Królewskich został były zawodnik, Luis Molowny.

Trenerzy z Bałkanów

Po sezonie 1974/75, Luis Molowny został zastąpiony przez Jugołowianina, Miljana Miljanića. Oficjalnie dołączył on do klubu 5 lipca 1974 roku. Mężczyzna stawiał przede wszystkim na wysiłek fizyczny. System szkoleniowy Miljanića przyniósł dwa tytuły ligowe, a także triumf w Pucharze Hiszpanii. Jego rodak, Vujadin Boskov przejął posadę trenera w roku 1979. Za jego pośrednictwem klub cieszył się z pierwszego miejsca w lidze oraz z Pucharu Króla podczas pierwszego roku pobytu.

Walka do końca

Dnia 5 listopada 1975 roku, wszyscy kibice Realu mogli być dumni ze swojego zespołu. Bowiem w 1/16 Pucharu Europy, Królewscy mierzyli się z angielskim zespołem, Derby County. Wydawało się, że po wysokiej porażce w pierwszym spotkaniu, drużyny z Madrytu nie stać na awans. Real przegrał wówczas 1:4. W rewanżu na Estadio Santiago Bernabéu, ekipa Los Merengues niespodziewanie prowadziła 4-1. W dogrywce gola na szalę zwycięstwa zdobył Santillana.

Smutna rocznica

Rocznica 75-lecia istnienia klubu nie była radosna dla fanów klubu. Wszystko to za sprawą słabych wyników oraz złego stanu zdrowia Santiago Bernabéu. Mimo wszystko zdecydowano się na zorganizowanie turnieju piłkarskiego, w którym wzięły udział reprezentacje Argentyny, Iranu, Maroko i drużyna Realu Madryt. Niewielkie emocje wywołał mecz pomiędzy Argentyną i Królewskimi. Biali zwyciężyli to spotkanie po golu Vicente del Bosque.

Śmierć patriarchy

Santiago Bernabéu zmarł 2 czerwca 1978 roku, sześć dni przed swoimi 83 urodzinami. Jego śmierć zakończyła niezwykły 35 – letni okres prezydencki w Realu Madryt. Klub otrzymał wiele kondolencji z całego świata. Pogrzeb Hiszpana odbył się 3 czerwca w małej miejscowośći Almansa.

Luis de Carlos nowym prezydentem klubu

Po tymczasowym sprawowaniu zadań prezydenta, Raimuno Saporta zwołał spotkanie, które miało na celu wybranie nowego prezydenta klubu. 26 luty 1978 roku był ostatnim dniem do złożenia kandydatury. Luis de Carlos otrzymał 3352 głosy, deklasując resztę kandydatów. Od tej pory nowym prezydentem Realu Madryt był wspomniany de Carlos.

Biały finał

W dniu 4 czerwca 1980 roku, Estadio Santiago Bernabéu było miejscem, gdzie toczyła się walka o Puchar Hiszpanii pomiędzy Realem i Castillą, drugą królewską drużyną, utworzoną 21 lipca 1972 roku. Zespół ten okazał się wtedy lepszy od takich drużyn jak: Hércules, Athletic Bilbao, Real Sociedad i Sporting Gijon. Ekipa Los Merengues ostatecznie rozgromiła Castillę 6-1.

Najlepsza drużyna Europy 1980

France Football przyznało Realowi Madryt tytuł najlepszej drużyny w Europie w roku 1980. Jury podejmując decyzję wzięło pod uwagę dwa krajowe triumfy klubu (w lidze i w Pucharze Króla). Dodatkowo Real doszedł wówczas do półfinału Pucharu Europy.